اینگونه بیماری ها که بخش مقعد و نشیمنگاه را درگیر می کنند به چهار گروه اصلی بواسیر، شقاق، فیستول و کیست مویی تقسیم می شوند که کاملا با یکدیگر متفاوت اند اما می توانند علائم مشابهی داشته باشند.
بیماری های مقعدی ناحیه نشیمنگاه و اطراف آن را درگیر می کنند و عوامل گوناگونی در ایجاد آنها تاثیر گذارند. در اینجا نگاهی اجمالی و گذرا به این بیماری ها و عللی که در ایجاد آنها دخیل هستند می اندازیم:
بواسیر یا هموروئید شایع ترین عارضه نشیمنگاهی است که به دلیل ایجاد فشار زیاد در ناحیه مقعد بوجود می آید.
زمانی که افراد دچار یبوست یا اسهال مزمن می شوند، احتمال وارد شدن فشار به دیواره مقعد و تورم رگ های خونی این بخش افزایش می یابد که در نهایت به بروز بواسیر می انجامد. هموروئید در ابتدا بدون نشانه است اما زمانی که بیماری پیشرفت کند می تواند زندگی فرد را با مشکل مواجه کند.
شقاق یا فیشر مقعد نوع دیگری از بیماری های مقعد است که بسیار آزاردهنده است و در واقع همان زخم شدن مقعد است که بسته به عمق زخم ایجاد شده می تواند حاد یا مزمن باشد. زخم مقعد یا اصطلاحا شقاق هم می تواند به علت عبور مدفوع خشک ایجاد شود و علائم آن درد و سوزش زیاد هنگام دفع مدفوع و خونریزی از مقعد است.
فیستول به ایجاد یک اتصال غیر طبیعی بین دو عضو از بدن گفته می شود که در نوع مقعدی این اتصال بین پوست و دیواره مقعد بوجود می آید و مجرایی در زیر پوست اطراف آنال ایجاد می کند. طبق تحقیقات صورت گرفته در اکثر موارد فیستول در نتیجه عفونت آبسه مقعدی ایجاد می شود.
کیست مویی که در این مقاله به علل و دلایل ایجاد آن می پردازیم یکی از عارضه هایی است که در بخش بالایی مقعد و در انتهای ستون فقرات نمایان می شود و همراه با عفونت است. وقتی موهای این بخش در جهت مخالف رشد کنند و به داخل پوست فرو بروند، مجرایی غیر عادی در زیر پوست ایجاد می شود که معمولا مرکز عفونت است و تجمع این عفونت باعث ایجاد آبسه می شود.
افراد پر مو و آقایان بیشتر به این عارضه مبتلا می شوند. همچنین کسانی که بواسطه شغلشان زیاد می نشینند، افرادی که در خانواده سابقه بروز این عارضه را داشته اند و افراد چاق بیشتر در معرض ابتلا به کیست مویی قرار دارند.
اگر تجربه مبتلا شدن به کیست مویی را داشته باشید ممکن است در ابتدا علائمی احساس نکرده باشید و تنها یک برآمدگی کوچک در ناحیه دنبالچه لمس کرده باشید. در مراحل اولیه بیماری هنوز آبسه ایجاد نشده و شدت عفونت بسیار کم است، اما در نتیجه واکنش بدن به مرور اطراف مویی که به داخل پوست برگشته آبسه شکل می گیرد.
معمولا این عفونت راهی برای خروج پیدا می کند و با ایجاد حفره هایی در سطح پوست بصورت ترشحات بدبویی خارج می شود، اما احتمال اینکه این سوراخ ها بسته شوند وجود خواهد داشت. در این مرحله بیماری کیست مویی مزمن شده است و شما شاهد چنین علائمی خواهید بود:
- قرمزی و تورم در بخش انتهایی ستون فقرات و بین کفل ها
- درد و التهاب زیاد
- در مواردی احساس تب و لرز
- خروج ترشحات چرکی همراه با بوی بد
شاید به دلیل ترس از اتاق عمل و جراحی است که بسیاری از بیماران سعی بر خود درمانی و استفاده از روش های خانگی و دارویی برای درمان بیماری خود دارند و همین امر باعث پیشرفت عفونت و سخت شدن مراحل درمان خواهد شد.
در صورت بروز این نشانه ها باید اقدامات جدی برای درمان صورت گیرد و تنها راهی که برای درمان قطعی کیست مویی مزمن پیشنهاد می شود، جراحی و لیزر است. شاید بیماران دغدغه هزینه جراحی کیست مویی با لیزر یا به روش های سنتی را داشته باشند که در اینجا تا حد امکان اطلاعات مربوط به هزینه را هم در اختیار شما عزیزان قرار خواهیم داد.
در بخش انتهایی ستون فقرات روی می دهد و باعث ایجاد عفونت و مشکلاتی از این قبیل می شود. کیست مویی عارضه ایست که به دلیل ایجاد شدن تونلی در لایه های زیرین پوست و تشکیل و تجمع عفونت در این مجرا بروز می کند.
این بیماری که با نام سینوس پیلونیدال هم شناخته می شود، حاوی مو، چرک و زائده هایی در مسیر ایجاد شده در زیر پوست بالای مقعد است که باعث ایجاد التهاب و ناراحتی برای بیمار می شود. بیماری کیست مویی در افراد بزرگسال و در آقایان بیشتر دیده می شود و به بیماری رانندگان هم معروف است. البته برای بسیاری از مردم این بیماری شناخته نشده است و افراد هیچ اطلاعی از علل و علائم این بیماری ندارند. به همین منظور در اینجا به توضیح و بررسی علائم، دلایل و روش های عمل جراحی درمان کیست مویی با لیزر می پردازیم:دلایل ایجاد کیست مویی
تا به الان پزشکان علت دقیقی را برای ابتلا به این عارضه پیدا نکرده اند اما عواملی هستند که با ایجاد اصطکاک موهای موجود در ناحیه مقعد و بالای باسن را مجبور به رشد در زیر پوست و در خلاف جهت خود می کنند. با وارد شدن این مو به زیر پوست، بدن واکنش ایمنی علیه آن انجام می دهد، چون این مو را به عنوان عضوی بیگانه می شناسد و در نتیجه این فرآیند، کیست و آبسه اطراف موها شکل می گیرد.
عفونت موجود در آبسه ایجاد شده اطراف مو گاهی از طریق یک یا چند سینوس به سطح پوست مقعد راه پیدا می کند و خون و ترشحات چرکی از آن خارج می شود. اما در ادامه عوامل احتمالی که در ایجاد کیست مویی موثرند را شرح می دهیم:
در مراحل اولیه که هنوز عفونت و آبسه ایجاد نشده و یا شدت آن کم است، بیمار علائمی نخواهد داشت و ممکن است متوجه بیماری نشود. اما اگر فرد با لمس برآمدگی ایجاد شده در ناحیه دنبالچه به وجود بیماری پی برد، باید از روش های دارویی و خانگی برای درمان این عارضه استفاده کند.
البته روش های خانگی درمان کیست مویی تنها قبل از پیشرفت عفونت کاربرد دارند و احتمال دارد که عارضه را درمان کنند اما نمی توان به عنوان روش درمان قطعی روی آنها حساب کرد. اگر بعد از گذشت هفت روز از درمان خانگی و دارویی بیماری درمان نشد، حتما باید به روش جراحی کیست را درمان کرد.
کیست مویی مزمن، باعث ایجاد ترشحات بدبو، قرمز شدن موضع بیماری به همراه درد و التهاب می شود که به شدت بیمار را آزار می دهد و باید هرچه زودتر برای درمان آن اقدام شود.
گزینه های درمان کیست مویی
چندین راه مختلف برای جراحی کیست مویی وجود دارد که با توجه به میزان پیشرفت عفونت و شرایط بیمار یکی از آنها توسط پزشک پیشنهاد می شود. این روش ها شامل:
عمل جراحی باز: در روش جراحی باز کیست مویی که با بیهوشی انجام می شود، محل بیماری کاملا برش داده می شود تا زائده ها و عفونتی که در لایه های زیرین پوست تجمع پیدا کرده تخلیه شود. این برش بسته به اینکه بیماری چقدر پیشرفت کرده می تواند بزرگ یا کوچک باشد.
بعد از پاکسازی کامل این ناحیه، محل جراحی بخیه زده نمی شود و به شکل حفره ای باز باقی می ماند تا به تدریج خود را ترمیم کند. مشاهده ترشحات تا چند روز بعد از عمل کاملا طبیعی است و باید مراقبت ها و تعویض پانسمان بطور مرتب انجام شود تا روند بهبود زخم تسریع پیدا کند.
جراحی بسته کیست مویی: این روش هم مشابه جراحی باز انجام می شود اما برای اینکه محل برش را بعد از جراحی بخیه می زنند، باید برش به شکل بیضی زده شود تا به راحتی بتوان آن را بخیه زد. در این روش به دلیل بسته شدن زخم احتمال عفونت وجود خواهد داشت و به همین دلیل مراقبت های بعد از عمل هم بخشی از روند درمان به شمار می روند.
در کل در روش های عمل سنتی کیست مویی باید ریسک عفونت، عود مجدد بیماری و آسیب به بافت های اطراف را بپذیریم. همچنین تحمل درد و ناراحتی این جراحی ها و زمان طولانی که تا بهبود کامل عارضه لازم است، کمی افراد را می ترساند.